Այսօր ՝  2020թ․ դեկտեմբերի 23 –ին կյանքին հրաժեշտ տվեց հայրենական ֆուտբոլի մեծանուն վարպետ Արկադի Գեորգիի Անդրեասյանը։

Նրա անունը դեռևս նախորդ դարի 60-ականի վերջերից մեծ տարածում ստացավ ֆուտբոլասերների շրջանում և դասվեց  հեղինակավոր վարպետների շարքում:

Հիրավի, Անդրեասյանը խաղադաշտի անկրկնելի ասպետ էր, ստեղծագործում, ակնթարթային որոշումներ էր  կայացնում և ճիշտ պահին գնդակը մատուցում անհրաժեշտ տեղում գտնվող  թիմակցին:

Անզուգական ֆուտբոլիստ լինելով  նաև անզուգական մարզիչ-մանկավարժ էր և այս մասին վկայող խոսուն փաստերը շատ են:

Երբեմն հրավիրում էինք ՀԱՕԿ,  զրույցում խաղադաշտի պրոֆեսորի հետ։

Քիչ էր խոսում իր մարզական ուղու մասին, բայց մեր հիշողությունում անջնջելի է նրա հետևյալ խոսքը․  <<  Որպես ֆուտբոլիստ ես աճել եմ << Արարատում  >>: Նշանավոր այդ թիմում եմ հղկել իմ վարպետությունը: << Արարատում  >> եմ հեղինակություն ձեռք բերել,  դարձել ԽՍՀՄ չեմպիոն, փոխչեմպիոն, կրկնակի գավաթակիր: << Արարատից >> գործուղվեցի  ԽՍՀՄ հավաքական, որի կազմում  1972թ. դարձա օլիմպիական խաղերի բրոնզե մեդալակիր: Այն տարիներին ընտանիք կազմեցի, տուն –տեղ դրեցի . . .

Սիրասուն այդ կոլեկտիվում է անցել երիտասարդությունս: << Արարատն  >>  իմ կյանքն է, էությունը: Եվ ես երբեք չեմ դավաճանի նրան : Այդպես են երևի  մտածում  նաև բոլոր ժամանակների արարատցիները, քանզի հայտնի ասացվածքի համաձայն  մարդ չպիտի պղտորի այն զուլալ առվակը, որից ջուր է խմել >>:

Հայաստանի  ազգային օլիմպիական կոմիտեն ցավակցում է Արկադի Անդրեասյանի ընտանիքին, բարեկամներին, թիմակիցներին և նրա խաղարվեստով հիացած անթիվ – անհամար ֆուտբոլասերներին։ Նրա անունը ոսկե տառերով է գրված հայրենական ֆուտբոլի պատմագրքում։ Անդրեասյան վարպետի  ֆուտբոլային  բեղմնավոր գործունեությունը անջնջելի կմնա հայ մարզասերի հիշողությունում։