Կորոնավիրուսի հետևանքով  շուրջ երեք ամիս  չի գործում  Դավիթ Համաբարձումյանի անվան մարզադպրոցի լողավազանը, որը հանդիսանում է Հայաստանի  ջրացատկի հիմնական դարբնոցը։ Այդ վիճակը չի հուսալքում հավաքականի անդամներին։ Գլխավոր մարզիչ, բազմափորձ Հրաչյա Չանդիրյանը սաներին ուղեկցում է բնության գողտրիկ անկյուններ և դրանցում անցկացնում է ․ ․ ․ ցամաքային պարապմունքներ։

Պահպանելով պարետի սահմանած կանոնները, մասնագետը ակրոբատիկական տարատեսակ վարժություններ է հրամցնում։ Մարզիկները ջրացատկը   նմանակող տարրեր, ցատկեր ու տարատեսակ  կապակցություններ են կատարում։

Միօրինակությունը խախտելու, սաների  տրամադրությունը տեղը պահելու նպատակով, մարզիչը նաև հետաքրքիր  շարժախաղեր է անցկացնում։

Այդպես՝  երկարատև օրեր ու շաբաթներ։ Հույս կա, որ առաջիկա օրերին կրկին շարք կմտնի  նշած լողավազանը և ջրին կարոտած  մարզիկները 10 մետր բարձրությամբ  աշտարակից, օդում ճախրելով կկատարեն բարդագույն ցատկեր ու հստակ ջրամուտ կանեն։ Հիրավի, հաջողության հասնելու հիմնական գրավականը նեղ մասնագիտական պայմաններում մարզվելն է, ջրացատկի դեպքում ` անմիջականորեն  աշտարակի բարձրությունը և ջուրը զգալու երանելի պարագաներն են։

Առայժմ չկա  մրցումային ծրագիր և հավաքականը չգիտի, թե երբ և որտեղ են կայանալու օլիմպիական վարկանիշային մրցաշարերը։ Նույնիսկ հստակ չէ, թե 2021 –ին Տոկիոյում կանցկացվեն  նախապես նշանակված վարկանիշային մրցաշարը  և  օլիմպիական խաղերը։

Ամեն բանից անկախ, Հ.Չանդիրյանն  իր հարուստ փորձն ու գիտելիքները սիրով փոխանցում է ջրացատկորդներին։ Նա շատ է ուզում , որ աշակերտները  դառնան բարձրակարգ վարպետներ ու  կարողանան վստահորեն փոխարինել իրենց ուսուցիչներին։